16 Σεπτεμβρίου 2021

Ένατη (Fb) Summa.

| In , , ,

16 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

Μουσική Συνοδεία


Εδώ μπορείτε να βρείτε συγκεντρωμένες όλες τις (Fb) Summæ. και εδώ περισσότερα κείμενα για τις Η.Π.Α.

~

I
Ορισμένα από τα κυριότερα ζητήματα (σε επίπεδο μονάδων και όχι συστημικά) που θα καθορίσουν την πορεία και την τύχη των Η.Π.Α (εμμέσως και του ΝΑΤΟ) είναι τα εξής:

- Εάν ο ευρωπαϊκός χώρος θα ακολουθήσει τον βορειοαμερικανικό σε μια σκληρά ανταγωνιστική και πιθανώς συγκρουσιακή σχέση με την Κίνα.

- Εάν ο βορειοαμερικανικός χώρος έχει οποιαδήποτε τύχη απέναντι στην Κίνα δίχως τον ευρωπαϊκό χώρο στο πλευρό του.

- Εάν ο ευρωπαϊκός χώρος έχει τη δυνατότητα και τη βούληση, με ρεαλιστικούς και όχι ιδεαλιστικούς και ρητορικούς όρους, να αποτελέσει στρατηγικά αυτόνομο πόλο από τον βορειοαμερικανικό. Δηλαδή, εάν ο ευρωπαϊκός χώρος έχει τη βούληση και την αποφασιστικότητα για ανάληψη κινδύνου θανάτου.

- Εάν ο βορειοαμερικανικός χώρος έχει τη δυνατότητα και τη βούληση, ρεαλιστικά και όχι ιδεαλιστικά και ρητορικά, να παράσχει εγγυήσεις ασφαλείας στον ευρωπαϊκό χώρο, ενώ θα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο από δύναμη του Ατλαντικού σε δύναμη του Ειρηνικού. 

- Εάν κράτη του Ειρηνικού και της Θάλασσας της Νότιας Κίνας (όπως η Ιαπωνία και το Βιεντάμ) είναι διατεθειμένα να αναλάβουν υπερμέτρα βάρη και να εσωτερικεύσουν τρομακτικά κόστη ως κράτη πρώτης γραμμής απέναντι στην Κίνα (all time classic practice των αγγλοσαξονικών κρατών).

- Εάν ο βορειοαμερικανικός χώρος έχει οποιαδήποτε τύχη απέναντι στην Κίνα, δίχως κράτη όπως τα προηγούμενα (π.χ Ιαπωνία και Βιεντάμ) να είναι διατεθειμένα να αναλάβουν τέτοια βάρη και να εσωτερικεύσουν τέτοιου είδους κόστη. Τούτο το ερώτημα μας οδηγεί στο αμέσως επόμενο:

- Εάν ο βορειοαμερικανικός χώρος έχει οποιαδήποτε τύχη απέναντι στην Κίνα δίχως τον ευρασιατικό χώρο στο πλευρό του.

- Εάν ο ευρωπαϊκός χώρος μπορεί να δει με κοινή-ίδια ματιά με τον βορειοαμερικανικό τον ευρασιατικό χώρο, καθώς ο ευρωπαϊκός έχει άμεση επαφή μαζί του (αποτελώντας ουσιαστικά προέκτασή του) ενώ ο βορειοαμερικανικός μόνο έμμεση.

- Εάν ο βορειοαμερικανικός χώρος έχει οποιαδήποτε τύχη απέναντι στην Κίνα δίχως το χώρο της ινδικής υποηπείρου πλήρως ευθυγραμμισμένο μαζί του (αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο διαβάζεται).

- Εάν ο βορειοαμερικανικός χώρος έχει τη δύναμη και το εκτόπισμα να επιβάλλει έναν νέο διπολισμό (μεταξύ Η.Π.Α και Κίνας) σε όλες τις υπόλοιπες περιοχές του πλανήτη.

- Εάν ο υπόλοιπος πλανήτης, πρωτοστατούντων του ευρωπαϊκού, του ευρασιατικού και του χώρου της ινδικής υποηπείρου, έχει τη δυνατότητα, τη βούληση και την αποφασιστικότητα να ανασχέσει ή το λιγότερο να σχετικοποιήσει μια τέτοια πορεία προς έναν νέο διπολισμό.

`~.

Όλα αυτά και πολλά ακόμα (αναφέρω μόνο ορισμένα) προϋποθέτουν απειρία πραγμάτων: π.χ αν έχει τη δυνατότητα ο ευρωπαϊκός χώρος να διατηρήσει μια στοιχειώδη εσωτερική συνοχή ενώ λαμβάνουν χώρα τέτοιες εξελίξεις ή αν είναι σε θέση να συνθέσει συμφέροντα με τον βορειοαμερικανικό χώρο ενώ γειτνιάζουν με εντελώς διαφορετικές γεωγραφικά περιοχές και έχουν εντελώς διαφορετικές ανάγκες και άμεσες απειλές υπό τις τρέχουσες συνθήκες (επίσης αν διατηρήσει στοιχειώδη συνοχή και αναλάβει κίνδυνο θανάτου γιατί να ακολουθήσει τις Η.Π.Α;), ή τις ρευστές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ κρατών στον χαοτικό ευρασιατικό χώρο και τις σχέσεις που αναπτύσσουν οι μεγάλες χερσαίες και ναυτικές (π.χ Ινδονησία) μουσουλμανικές δυνάμεις με τη Ρωσσία, την Ινδία και τα κεντρικά ευρωπαϊκά κράτη, όλα αυτά, αποτελούν θέματα όχι ενός αλλά πολλών βιβλίων. Ωστόσο θα εξεταστούν. 

Πάντως όλα τα προηγούμενα είναι εξόχως αμερικανοκεντρικά ― παρατήρηση που από μόνη της προειδοποιεί για την πιθανότητα να οδηγηθεί κανείς σε εντελώς παραπλανητικά και εσφαλμένα μονοπάτια (αν δεν αποτελεί εγγύηση προς μια τέτοια πορεία, όπως αποδεικνύουν κατ' εξακολούθηση οι τρεις προηγούμενες μεταψυχροπολεμικές δεκαετίες).

~

II
Ούτως ή άλλως η έννοια «Δύση» ήταν αμφιλεγόμενη από πάρα πολλές απόψεις. Από εδώ και στο εξής, όμως, η χρήση της συγκεκριμένης έννοιας θα είναι και εντελώς παραπλανητική σε ό,τι αφορά τις τρέχουσες και μελλοντικές εξελίξεις. Θα πρέπει, πλέον, να μιλάμε για αγγλοσαξονικό κόσμο ή αγγλόσφαιρα ή οτιδήποτε άλλο (με βορειοαμερικανικό πυρήνα), από τη μια μεριά, και ευρωπαϊκό χώρο (με όλες τις πιθανές ιεραρχίες, ασυμμετρίες και πολυδιασπάσεις στο εσωτερικό του), από την άλλη. Όχι για «Δύση» γενικώς και αορίστως. Τουλάχιστον όταν θέλουμε να κατανοήσουμε και όχι να συνθηματολογήσουμε.

Η επισήμανση δεν έχει πολεμικό χαρακτήρα και αφορμή γι' αυτήν αποτελεί η νέα συμφωνία Η.Π.Α, Ηνωμένου Βασιλείου, Αυστραλίας. Όσο πυκνώνουν οι σχέσεις των αγγλόφωνων περιφερειακών ―ως προς την παγκόσμια ήπειρο― ναυτικών κρατών μεταξύ τους, ανεξάρτητα από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο σχετικοποιείται η λεγόμενη «Δύση» στην πράξη και αποδυναμώνεται η χρήση και το περιεχόμενο της έννοιας (αν θα σκοτωθούν οι ΑγγλοΑμερικανοί με τους ΓαλλοΓερμανούς για το ποιος είναι περισσότερο ή πραγματικά ή αυθεντικά «δυτικός»  ―κάτι για το οποίο δεν καίγονται οι Γερμανοί, ασχέτως αν έχουν απωθημένα μαζί τους αγγλοκεντρικοί κύκλοι―, θα αποτελέσει επιβεβαίωση της σχετικοποίησης και της μη δεσμευτικότητας της έννοιας).

Αυτά βέβαια έχουν προβλεφθεί στην Κοσμοϊδιογλωσσία (όπως και έχει δηλωθεί ποια θα είναι η κατάληξη στο πεδίο της πραγματικότητας, δηλαδή της πραγματικής ιστορικής εξέλιξης, ανεξάρτητα από το πεδίο των εννοιών και των ιδεών). Έχουν υπάρξει αρκετές έμμεσες ή άμεσες αναφορές στο ζήτημα παλαιότερα [*] ―καθώς πέρα από την αμφιλεγόμενη ιστοριογραφία της «Δύσης, και την αμφίβολη αναλυτική ισχύ της έννοιας, αυτή λειτουργεί παραπλανητικά και ως προς τα ερμηνευτικά σχήματα που προκύπτουν―, για την ιδεολογικοποίηση του όρου «Δύση», τη σταδιακή υποκατάσταση του όρου «Ευρώπη» τον περασμένο αιώνα (εάν η πολιτική μνήμη κάποιου περιορίζεται στην μετά την ίδρυση της Ε.Ε εποχή ―αναφέρομαι στο 1993― και όχι πριν, δύσκολο να καταλάβει τι εννοώ), δίνοντας ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα αποκλειστικά σε αυτό που ονομάζεται αγγλόσαξωνικός κόσμος.

Ασφαλώς, θα επανέλθω.

`~.

[*] Ενδεικτικά κείμενα από την | μ.Κ - AQ | περίοδο της Κοσμοϊδιογλωσσίας:






.~`~.

Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.


16 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

14 Σεπτεμβρίου 2021

Όγδοη (Fb) Summa.

| In ,

14 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

Μουσική Συνοδεία


Οι (Fb) Summæ αποτελούνται από σύντομες παρεμβάσεις που γράφονται είτε με αφορμή την επικαιρότητα είτε υπό την πίεση του χρόνου, και δημοσιεύονται μόνο στη σελίδα της Κοσμοϊδιογλωσσίας στο facebook. Ο στόχος της επαναδημοσίευσής τους σε αυτή καθεαυτή την Κοσμοϊδιογλωσσία, δηλαδή εδώ, είναι διττός: Από τη μια μεριά να υπάρχει η δυνατότητα ανάγνωσης για όσους δεν διαθέτουν λογαριασμό σε κοινωνικά δίκτυα και, από την άλλη, η τόνωση της μνήμης όσων διαθέτουν (πόσοι και πόσες άραγε θυμούνται μια δημοσίευση, ή ανατρέχουν σε αυτήν, μέσα στον χαοτικό ορυμαγδό των social media;). Εδώ μπορείτε να βρείτε συγκεντρωμένες όλες τις (Fb) Summæ.

~

I
Όλα τα κράτη αποσκοπούν στην προώθηση και εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, όμως μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη [*], μασκαρεύουν καλύπτοντας τα συμφέροντα αυτά κάτω από έναν μανδύα ιερής κοσμικής θρησκευτικότητας που φέρει ΚΑΙ μια οικουμενική αξίωση καθολικής ισχύος ΚΑΙ εκφράζεται μέσω μιας γλώσσας ηθικής προόδου. 

[*] Στο παρόν. Κατά το πρόσφατο παρελθόν με παρόμοιο τρόπο λειτουργούσε και η Σοβιετική Ένωση.

~

II
Η ήττα των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας αποτελεί ―μεταξύ παρά πολλών άλλων πραγμάτων, καθώς τα ιστορικά και πολιτικά νοήματα είναι πολλαπλά― και ήττα μιας εξωτερικής πολιτικής που διαμορφώθηκε από τις συνέργειες που αναπτύχθηκαν ανάμεσα στον φιλελεύθερο διεθνισμό και τον νεοσυντηρητισμό, μέσω της στρατηγικής καταπολέμησης της τρομοκρατίας από τη μια μεριά και της προώθησης-εξαγωγής της δημοκρατίας από την άλλη. Μιλώντας με ιστορικούς όρους, αποτελεί μια ήττα του Ουιλσονιανού ιδεαλισμού (Wilsonian idealism) ―που έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1920―, ο οποίος μέσω της έμφασης που δόθηκε μεταψυχροπολεμικά στην στρατιωτική ισχύ, ήρθε να δέσει με τον ανανεωμένο και ακραία αναθεωρητικό νεοσυντηρητισμό, που έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1960.

Τέλος, η ήττα των Η.Π.Α αποτελεί μια ήττα του παρεμβατισμού, δηλαδή του δικαιώματος παρέμβασης ―μέσω εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης― στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους προκειμένου να προστατευθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα· ένα δόγμα που αποτελεί την τελευταία μεγάλη μεταμόρφωση και επανεμφάνιση της «εκπολιτιστικής αποστολής» (Mission Civilisatrice) ή του «χρέους των ανώτερων φυλών να εκπολιτίσουν τις κατώτερες» του Jules Ferry και του ηθικού «βάρους του λευκού ανθρώπου» του Rudyard Kipling (πρόσφατα είδαμε μια ακόμα μεταμόρφωση του συγκεκριμένου δόγματος με το «χρέος της λευκής μικρο/μεσοαστής να απελευθερώσει την Αφγανή») κ.λπ.

~

ΙII
Επειδή παρατηρώ το τελευταίο χρονικό διάστημα αρκετούς φίλους και φίλες να προβληματίζονται σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Απολύτως τηλεγραφικά επισημαίνω τα εξής:

Τα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν Ανθρώπινα Δικαιώματα, με κεφαλαία γράμματα, λόγω της αμερικανικής επιρροής και ισχύος, ειδικότερα από τη στιγμή που οι Η.Π.Α άρχισαν να αναλαμβάνουν ενεργά έναν αγώνα υπέρ τους. 

Το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έφτασε στην κορύφωση του κατά την τριακονταετία, χονδρικά, από το 1980 μέχρι περίπου και το 2010. Δηλαδή κατά τις δεκαετίες στις οποίες σταδιακά αποδυναμωνόταν το ψυχροπολεμικό διπολικό σύστημα (υπό τις Η.Π.Α και την Ε.Σ.Σ.Δ) και ενισχυόταν συνεχώς η μονοπολική ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μέχρι που κατέστη μονοπολική κυριαρχία κατά την πρώτη μεταψυχροπολεμική περίοδο. 

Από εκεί και ύστερα, και ιδιαίτερα από την τριετία 2008-2011 και μετά, είτε δούμε τη σταδιακή αποτυχία ή την μη επιτυχία του δόγματος της ευθύνης προστασίας (Responsibility to Protect), είτε τις αποτυχίες σε Συρία και Ιράκ, είτε τις επιθέσεις σε γιατρούς και εθελοντές σε διάφορες περιοχές του πλανήτη ή τις εξαφανίσεις προσώπων ύποπτων για συμμετοχή στην Αλ Κάιντα (από Αμερικανούς αξιωματούχους) είτε, τέλος, την ήττα στο Αφγανιστάν πιο πρόσφατα, σε όλες τις περιπτώσεις, βλέπουμε ότι η προοπτική ενός ενιαίου κόσμου υπό ένα οικουμενικό κοσμικό δίκαιο, που συνδυάζει τον φιλελεύθερο οικουμενισμό με μια μονοθεϊστική μορφή κοσμικής θρησκευτικότητας, που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, παντού υποχωρεί.

~

IV
Μέσα από το κενό ισχύος που δημιουργείται από την υποχώρηση της προοπτικής ενός ενιαίου κόσμου υπό ένα οικουμενικό κοσμικό δίκαιο (αυτό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), από τη μια μεριά, και την παράλληλη υποχώρηση οικουμενικών φιλελεύθερων ιδεωδών και αξιών (που συνοδεύουν τους θεσμούς της παγκόσμιας διακυβέρνησης), από την άλλη, μέσα από αυτές τις ρηγματώσεις, αναδύονται φαινόμενα όπως η επαναβεβαίωση της κυριαρχίας και η επανάκαμψη της θρησκείας.

Η κατάσταση βέβαια είναι πιο σύνθετη καθώς οι προηγούμενες «δυαδικότητες» συνοδεύονται από ποικίλα φαινόμενα όπως έντονες τάσεις περιφερειοποίησης, επανάκαμψης σφαιρών επιρροής, διεύρυνσης του χάσματος ανάμεσα σε ισχυρά και κυρίαρχα κράτη (που αποτελούν δυνητικούς νεο-αυτοκρατορικούς πόλους) και μη κυρίαρχα ανίσχυρα κράτη (ο αριθμός των οποίων συνεχώς αυξάνεται), αύξησης της ταχύτητας, της πολυπλοκότητας και της αταξίας καθώς και φαινομένων πολυδιάσπασης σε πλανητικό επίπεδο κ.λπ.

~

V
Ακριβαίνει το ρεύμα... ψηφιοποιείται το χρήμα ― αυτά τα δύο θα αναπτύξουν συνέργειες μεταξύ τους (έχω γράψει παλαιότερα γι' αυτό αλλά είναι ακόμη νωρίς για να επανέλθω), όπως συνέργεια έχει αναπτυχθεί μεταξύ της ψηφιοποίησης και της μοριακής βιολογίας με τα ψηφιακά πιστοποιητικά.


~`~

Το Πάνθεον της Ρώμης ― Το πρώτο Τζαμί (Mosque) κατά τον Oswald Spengler





.~`~.

Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.


14 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

7 Σεπτεμβρίου 2021

5 Σεπτεμβρίου 2021

4 Σεπτεμβρίου 2021

Τηλεγραφικά για ένα μουσικό είδος.

| In ,

4 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

Είναι σφάλμα η ταύτιση, πρώτον, ενός είδους μουσικής με έναν Έλληνα ερμηνευτή της και, δεύτερον, με μια συγκεκριμένη υποκουλτούρα (πόσο μάλλον με ένα συγκεκριμένο στιχουργικό περιεχόμενο και ύφος). 

Και τα επόμενα, φίλες και φίλοι, trap είναι. Ενδεικτικά παραδείγματα:



Τέλος, ακούστε και δείτε έναν ωραιότατο συνδυασμό trap με Sepak Takraw (το οποίο γίνεται προσπάθεια να καταστεί ―και θα καταστεί― Ολυμπιακό άθλημα) 




.~`~.

Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.


4 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

3 Σεπτεμβρίου 2021

Να σου πω πώς είναι να παρατηρείς ανθρώπους δίχως να το ξέρουν;

| In , ,

3 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

Μουσική Συνοδεία


I

Μια φορά κι έναν καιρό... ήταν τέσσερις αδελφές, που ζούσαν ευτυχισμένα σ' ένα χωριό.

Όλες δούλευαν μαζί κάθε μέρα.

Η μία έφτιαχνε το πιο μυρωδάτο άρωμα. Η άλλη έφτιαχνε τις πιο γλυκές τούρτες. Η τρίτη έπαιζε την πιο εξαίσια μουσική. Και η τέταρτη ύφαινε μετάξι για σκεπάσματα και φορέματα, που είχαν μια αίσθηση σαν ζεστό χιόνι.

Και όλες δούλευαν ευτυχισμένες μαζί, κάθε μέρα, και ποτέ δεν καβγάδιζαν.

Όμως μια μέρα ήρθε ένα κορίτσι, που είπε πως ήταν η χαμένη μεγαλύτερη αδελφή τους.

Όταν οι αδελφές τη ρώτησαν, τι έκανε, εκείνη είπε πως έλεγε στους ανθρώπους την αλήθεια.

"Ποια αλήθεια;", τη ρώτησαν.

"Κοιτάξτε", απάντησε. "Μπορώ να σας πω ότι μία από εσάς είναι πολύ όμορφη, η μία είναι αρκετά όμορφη, η μία είναι συνηθισμένη και η μία είναι πολύ άσχημη".

Η οικογένεια προβληματίστηκε πολύ με τα λόγια της... γιατί, αν δεν το έχετε καταλάβει ήδη, τα ονόματα αυτών των αδελφών ήταν Όσφρηση, Γεύση, Ακοή και Αφή.

Και δεν υπήρχε "άσχημο" και "όμορφο" στον δικό τους κόσμο.

"Μα, ποια είναι ποια;", ρώτησαν την αδελφή τους. 

"Αφού δεν το ξεχωρίζετε, δεν θα 'πρεπε να σας νοιάζει", απάντησε εκείνη. Κι έτσι, πήγε να φύγει.

"Στάσου! Πώς σε λένε;", της φώναξαν.

"Τ' όνομά μου είναι Όραση", αποκρίθηκε.

Κι έτσι, έφυγε με τ' άλογό της, και τις άφησε ολομόναχες ν' αναρωτιούνται.

Σύντομα, η οικογένεια άρχισε να καβγαδίζει για το ποια ήταν όμορφη και ποια άσχημη.

Η καθεμιά χωριστά συλλογιόταν τόσο πολύ τα λόγια της Όρασης που το άρωμα έχασε την οσμή του, οι τούρτες έχασαν τη γεύση τους, η μουσική έχασε κάθε αρμονία και το μετάξι ξέφτισε και σκίστηκε.

Ώσπου, τελικά, κάποια μέρα συγκεντρώθηκαν ξανά... κι αποφάσισαν να ξεχάσουν όσα τους είχε πει η Όραση.

Διότι, προτού να έρθει εκείνη, ζούσαν όλες απόλυτα ικανοποιημένες.

Και σύντομα, ήταν και πάλι ικανοποιημένες. Γιατί αποφάσισαν πως μόνο τέσσερις ήταν αρκετές.

Κι έζησαν αυτές καλά κι εμείς καλύτερα.

II

Τόσο άδεια εδώ.

Γεννήθηκα με τον ήχο των μηχανών.

Με την αστραπή, την ισχύ... με νόημα.

Μια ζωή ήμουν λουσμένη σ' αυτά. Ποτέ δεν ξεμάκρυνα απ' την πρωτεύουσα τόσο ώστε να μην τ' ακούω.

Πάντα αναρωτιόμουν πώς θ' ακουγόταν ο κόσμος, αν πήγαινα λίγο... μακρύτερα.

Τελικά, δεν έχει κανέναν απολύτως ήχο. Πόσο απίστευτα πληκτικό.

- Ακούστε το νερό, βασίλισσά μου. Και τον άνεμο. Κι ίσως, αν τον αφουγκραστείτε, να σας ψιθυρίσει τα μυστικά του.

Δεν υπάρχουν μυστικά εδώ. Καμιά πληροφορία για παζάρεμα. Καμιά ιστορία να υφανθεί. Ούτε δύναμη, ούτε φόβος. Τίποτα.

Ώστε έτσι ζουν τις ζωές τους οι άνθρωποι, απουσία οποιουδήποτε ουσιαστικού πράγματος;

III

Να σου πω πώς είναι να παρατηρείς ανθρώπους δίχως να το ξέρουν;

Είναι απόλυτα ευάλωτοι απέναντί σου.

Θα μπορούσες να φυλάξεις τα μυστικά τους. Να τα διαδώσεις στους εχθρούς τους. Να τους επιτεθείς, χωρίς να μάθουν ποτέ ποιος το 'κανε ή πώς ή γιατί.

Θα μπορούσες να τους αλλάξεις τη ζωή. Να της βάλεις τέλος, για οποιονδήποτε λόγο, ή για κανέναν απολύτως.

Αυτό κάνουν οι θεοί.

Ίσως δεν ξέρεις την αίσθηση, γιατί ποτέ δεν επέλεξες να εκμεταλλευτείς αυτήν τη δύναμη. Εγώ, όμως, ξέρω.

- Τι σχέση έχουν όλα αυτά μ' εμένα, αλήθεια;

Ίσως το βρίσκω διασκεδαστικό που παρότι βλέπεις, παρατηρείς τόσο λίγα.


.~`~.
~.~


Από το δράμα επιστημονικής φαντασίας

See

Written by Steven Knight and directed by Francis Lawrence
Music by Bear McCreary


.~`~.


3 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

1 Σεπτεμβρίου 2021

Έβδομη (Fb) Summa.

| In ,

1 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021

Μουσική Συνοδεία


Εδώ η πρώτη, η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη, η πέμπτη και η έκτη (Fb) Summa.

~

Ι
Οι αυτοκατανοούμενοι και αυτοπροβαλλομένοι ως ορθολογιστές είναι περισσότερο επικίνδυνοι από τους λεγόμενους λαϊκιστές ως προς το εξής: οι τελευταίοι εκφράζουν συνήθως οργή ενώ οι πρώτοι μίσος.

Και από την εποχή του Αριστοτέλη γνωρίζουμε πως η οργή συνοδεύεται από λύπη, ενώ το μίσος όχι. Ο οργισμένος είναι θυμωμένος και στενοχωρημένος, ενώ εκείνος που μισεί όχι.

Ο οργισμένος αποσκοπεί στο να προξενήσει προσωρινή στενοχώρια, ενώ αυτός που μισεί μόνιμη βλάβη. Ο οργισμένος, μόλις κάποτε ξεθυμάνει, μπορεί να νιώσει συμπόνια γι' αυτόν με τον οποίο ήταν οργισμένος, ενώ αυτός που μισεί όχι. 

Ο οργισμένος άνθρωπος θέλει να τιμωρήσει αυτόν με τον οποίον οργίζεται ― στην πραγματικότητα το μόνο που θέλει είναι να υποφέρει με τη σειρά του και ο άλλος όπως αυτός, ενώ ο άνθρωπος που μισεί θέλει να εξαφανίσει αυτούς που μισεί, θέλει να πάψουν να υπάρχουν.

Και για να είμαι ακριβής και δίκαιος, αναφέρομαι σε μια μερίδα φανατικών οπαδών ενός υποτιθέμενου ορθού λόγου (γελάω), αυτοαποκαλούμενων ορθολογιστών, που έχουν τρομακτική ορατότητα και που αδικούν όσους πραγματικά ορθολογικούς ανθρώπους υπάρχουν (δηλαδή ελάχιστους). 

Αν, τέλος, σταθμίσουμε πως η οργή σιγοβράζει μέσα στο καζάνι της αδικίας, της απαξίωσης, της περιφρόνησης και της προσβολής, τότε αυτοί που αυτοπροβάλλονται ως δήθεν ορθολογιστές (και που στην πραγματικότητα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ελιτιστές και φανατικοί φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, ευρωκομμουνιστές κ.λπ ιδεολόγοι, που συνήθως διακατέχονται από έναν ευρωκεντρισμό), έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη δημιουργία των αντιπάλων τους, των λεγόμενων λαϊκιστών. Με λίγα λόγια κατασκευάζουν, εν πολλοίς, οι ίδιοι τον εχθρό τους.

~

ΙΙ
Πριν από κάποιους μήνες, στο πλαίσιο εξέτασης του ερωτήματος εάν και κατά πόσο ο άνθρωπος «υπερβαίνει» μέσω της τεχνολογίας το έδαφος, τη γεωγραφία, τον χώρο, έθιξα έμμεσα και το ζήτημα του αμερικανικού στρατού, που κατέστη επίκαιρο με τις τελευταίες εξελίξεις στο Αφγανιστάν.

Ασφαλώς, η βασική θεματική του κειμένου έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα όποια ζητήματα αντιμετωπίζει ο στρατός των Η.Π.Α (τα οποία συνήθως καλύπτονται πίσω από ένα θεωρητικό πέπλο περί ασυμμετρίας). Όσοι και όσες βαριούνται τις αμερικανοκεντρικές αναφορές μπορούν να διαβάσουν το κείμενο στο σύνολό του που περιλαμβάνει, εκτός από το ζήτημα της σχέσης τεχνολογίας εδάφους-γεωγραφίας-χώρου, αναφορές στο άνοιγμα του ανθρώπου στον κόσμο του ουρανού και στην πρόσβασή του στον υποθαλάσσιο κόσμο καθώς, τέλος, και ορισμένα σημεία καμπής και μετάβασης εποχών στην ιστορία του ανθρώπου.

Ακολουθεί το συγκεκριμένο αμερικανοκεντρικό απόσπασμα και ο σύνδεσμος για το κείμενο στο σύνολό του.

Η τρίτη περίπτωση σχετίζεται με την επιφάνεια της θάλασσας. Παρατηρείται μια ολοένα και εντονότερη ευαλωτότητα ή αποδυνάμωση (αν όχι αχρήστευση) της ναυτικής στρατιωτικής ισχύος επιφανείας. 

Στις Η.Π.Α έχει ανοίξει κουβέντα για τη χρησιμότητα των αεροπλανοφόρων, τα οποία αντικατέστησαν τα θωρηκτά, που είχαν καταστεί άχρηστα, μη αποδοτικά ή εξαιρετικά ευάλωτα, είτε λόγω τεχνολογιών που προσέφεραν στον άνθρωπο πρόσβαση στον κόσμο του ουρανού (αεροπλάνα, τηλεκατευθυνόμενα βλήματα, πύραυλοι) και του υποθαλάσσιου κόσμου (τορπίλες, υποβρύχια), είτε λόγω της σχέσης κόστους-οφέλους... 

Αν το θωρηκτό αποτέλεσε ένα φρούριο της θάλασσας, το αεροπλανοφόρο αποτελεί ένα πλωτό φρούριο μεταφοράς εναέριας ισχύος ― δηλαδή το κρίσιμο και καθοριστικό σημείο και εδώ είναι η αεροπορική ισχύς. Αλλά και τα πλοία που μεταφέρουν στρατεύματα, δηλαδή η χερσαία ισχύς. 

Είμαστε σίγουροι πως τα αμερικανικά πλοία κέρδισαν πολέμους; Η κατάληψη νησιών και εδαφών στο μέτωπο του Ειρηνικού πάντως έγινε από το πεζικό. Και σήμερα, όπως επιβεβαίωσε η παταγώδης αποτυχία των Αμερικανών σε Ιράκ και Αφγανιστάν ―και παρόλο που ισχύει ολοένα και περισσότερο το death from above―, χωρίς το πεζικό δεν υπάρχει ούτε τέλος ούτε νίκη σε πόλεμο (εκτός αν φας δύο ατομικές βόμβες και, παράλληλα, εκτός του να πολεμάς την ισχυρότερη δύναμη της εποχής, σου κηρύξει τον πόλεμο και η δεύτερη ισχυρότερη. Η συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας έγινε μετά από δύο πυρηνικές βόμβες από τις Η.Π.Α και την κήρυξη πολέμου από την Ε.Σ.Σ.Δ ― ενώ το 1937 είχε ξεκινήσει πόλεμο με την Κίνα!)... 

Κάπως έτσι, δηλαδή λόγω αδυναμίας ολοκλήρωσης πολέμων, προκύπτουν φράσεις όπως forever wars, perpetual war κ.λπ. Ορισμένοι θα ισχυριστούν πως οι πόλεμοι διαρκούν υπερβολικά λόγω οικονομικών συμφερόντων στο εσωτερικό, ενώ κάποιοι άλλοι θα αντιπαραβάλλουν τη στρατιωτική αδυναμία στο εξωτερικό. Και ο πόλεμος στην Κορέα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απαραίτητος για το ζέσταμα της μεταπολεμικής οικονομικής μηχανής, όμως δεν ήταν  perpetual. Επίσης, εάν κάποιος δει τη μεγαλύτερη εικόνα, δηλαδή τους πολέμους της Ινδοκίνας (μέρος των οποίων ήταν και ο πόλεμος του Βιετνάμ), δηλαδή τους σημαντικότερους πολέμους του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, αντιλαμβάνεται πως έχουμε υποχώρηση και αδυναμία (ως προς το εξωτερικό) και όχι διαιώνιση πολέμου λόγω οικονομικών συμφερόντων (στο εσωτερικό). 

Αλήθεια, πότε κατάφερε να κρατήσει έδαφος το αμερικανικό πεζικό που δεν ήταν νησί ή παράκτια περιοχή; ― δηλαδή που δεν είχε ουσιαστικό αντίκρισμα η ναυτική υπεροχή...


.~`~.

Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.


1 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021