Ο • Μακάρι να κρατούσε για πάντα αυτή η στιγμή.
V • Είναι εκεί. Αποθηκευμένη στη μνήμη σου. Εσύ δεν έλεγες ότι η πραγματικότητα βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας; Είναι όλα εκεί. Εσύ, εγώ, αυτό. Μέσα στο μυαλό σου. Για πάντα.
Ο • Μ' ακούς όταν σου λέω πράγματα.
V • Μην ξεχάσεις ποτέ.
Ο • Ποτέ.
II
V • Λυπάμαι που έπρεπε να το μάθεις έτσι. Τον λένε Έλιοτ. Είναι γιος μας.
Ο • Αυτό είναι αδύνατο. Δεν μπορώ να κάνω παιδιά. Οι γιατροί είπαν ότι δεν μπορώ.
V • Είναι μια ψευδή ανάμνηση.
Ο • Θα το θυμόμουν αν είχα παιδί. Γιατί δεν το θυμάμαι;
V • Γιατί ήθελες να ξεχάσεις.
Ο • Θα το ένιωθα αν είχα γιο. Γιατί δεν νιώθω τίποτα;
V • Γιατί ήθελες να πάψεις να πονάς.
Ο • Γιατί;
V • Ξέρω ότι θυμάσαι. Κάπου εκεί μέσα, ξέρω ότι θυμάσαι.
Ο • Δεν είναι αληθινό αυτό.
V • Είσαι παγιδευμένη εδώ.
Ο • Σε τι;
V • Το είπες κι εσύ η ίδια. Δεν ξέρουμε αν τα ερεθίσματα στον εγκέφαλο προκαλούνται από την πραγματικότητα ή από μια κατασκευασμένη πραγματικότητα.
Ο • Κατασκευασμένη;
V • Αυτό δεν είναι αληθινό.
Είναι μια προσομοίωση ―
Το σπήλαιο του Πλάτωνα. Βλέπεις σκιές στον τοίχο και νομίζεις ότι είναι η πραγματικότητα. Αλλά αν κοιτάξεις πίσω σου, θα δεις τι προκαλεί τις σκιές. Τι είναι αληθινό. Ξέχασες. Ξέχασες τι είναι αληθινό. Αλλά πρέπει να θυμηθείς.
Πρέπει να ξυπνήσεις. Αλλιώς δεν θα μείνει τίποτα και η συνείδησή σου θα παγιδευτεί εδώ για πάντα.
Τελειώνει ο χρόνος.
III
Δ • Κάθε φορά κάνουν τα ίδια λάθη. Και κάθε φορά πεθαίνουν. Γιατί είναι δέσμιοι των συναισθημάτων τους. Αλλά αυτό τους κάνει αδύναμους. Είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης. Δεν πρέπει να σε κυβερνά η αγάπη, ο θυμός, το μίσος. Είναι ανόητα
συναισθήματα που θολώνουν το μυαλό...
Κοίτα τους. Ήρθαν σ' αυτό το ταξίδι, γιατί επέλεξαν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Και τώρα είναι παγιδευμένοι εδώ...
Αν είσαι αρκετά γενναίος, θα σου δείξω την αλήθεια.
Ο εγκέφαλός μας είναι πολύ περίπλοκος. Όσο κι αν προσπαθούμε να ξεχάσουμε όσα δεν θέλουμε να θυμόμαστε, δεν μπορούμε να τα διαγράψουμε εντελώς. Είναι κομμάτι του εαυτού μας. Κομμάτι της ύπαρξής μας.
Ήρθε η ώρα να θυμηθείς...
Ακόμα κι αν διαγράψουμε τις αναμνήσεις στην
προσομοίωση, οι αισθήσεις μας αντιδρούν ακόμη στα ίδια ερεθίσματα. Το μυαλό σου ίσως να μη θυμάται τι συνέβη εκεί μέσα. Αλλά το σώμα σου θυμάται. Θα σου δείξω την αλήθεια.
Έχε μου εμπιστοσύνη...
Δ • Γεννιόμαστε είτε ως αναζητητές είτε ως αποφεύγοντες.
Το να είσαι ένας άνθρωπος που αποφεύγει, ανύποπτος, είναι ευλογία. Το να είσαι αναζητητής, απ' την άλλη, φέρνει μόνο πόνο. Ανοίγεις κάθε πόρτα, μπαίνεις στα πιο σκοτεινά κενά, για να αποκτήσεις περισσότερη γνώση... γεννήθηκες αναζητήτρια. Μακάρι να μην ήταν έτσι. Ήθελες να πάψεις να πονάς, αλλά τελικά προκάλεσες περισσότερο πόνο.
V
Ένα βράδυ ήρθε και μου είπε "Αν είναι αλήθεια αυτό που λέει
ο Πλάτωνας, πώς ξέρουμε τι είναι αληθινό; Πώς ξέρουμε αν η πραγματικότητα δεν είναι έξω από τη ζωή που ζούμε;"
Ήταν μεγάλη σκέψη για ένα κορίτσι της ηλικίας της.
Την κοίταξα και τη ρώτησα "Αυτό δεν είναι ο Θεός; Ο δημιουργός της πραγματικότητάς μας;"
Το σκέφτηκε λίγο. Και μετά απάντησε "Τότε, ο κόσμος στον οποίο ζει ο Θεός είναι αληθινός κι εμείς είμαστε το κουκλόσπιτό του. Και πάλι, ποιος δημιούργησε τον Θεό;
Δεν συνεχίζεται ατέρμονα;"
