7533 ε.Κ. (A.M.) | 4722 黄帝历 | 2 | 8 | 2025 μ.Χ. | 1447 سنة هجرية (A.H.) | 6 μ.Κ. (VI A.Q.)
Μουσική Συνοδεία
Αρχικά, στις 29 Δεκεμβρίου 2023, η Νότια Αφρική στράφηκε κατά του Ισραήλ σχετικά με τις πράξεις του κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα, που οδήγησαν σε ανθρωπιστική κρίση και μαζικές δολοφονίες, κατηγορώντας το ισραηλινό κράτος για γενοκτονία.
Στη συνέχεια, στις 10 Μαΐου 2024, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το ψήφισμα ES-10/23, που αναβάθμιζε τα δικαιώματα της Παλαιστίνης στον Οργανισμό σε Κράτος Παρατηρητή, χωρίς να προσφέρει πλήρη ένταξη, προτρέποντας το Συμβούλιο Ασφαλείας να εξετάσει «ευνοϊκά» το αίτημά της και επηρεάζοντας μια σειρά δικαιωμάτων.
Όπως είχαμε επισημάνει πριν από ένα και πλέον χρόνο, στις 17 Μάϊου 2024, το αποτέλεσμα Υπέρ ή Κατά του ψηφίσματος ήταν περισσότερο εντυπωσιακό αν στάθμιζε κανείς όχι απλώς τον αριθμό των κρατών (143 Υπέρ, 9 Κατά, 25 Αποχή) αλλά και τα ποσοστά που αντιπροσώπευαν αυτά τα κράτη επί του παγκόσμιου πληθυσμού.
Τα κράτη που τοποθετήθηκαν Κατά του ψηφίσματος: ΗΠΑ, Ισραήλ, Αργεντινή, Ουγγαρία, Τσεχία, Μικρονησία, Ναούρου, Παλάου, Παπούα Νέα Γουινέα, αντιπροσώπευαν περίπου το 5,5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τα κράτη που επέλεξαν Αποχή, μεταξύ των οποίων το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς και η Ουκρανία, αντιπροσώπευαν λιγότερο από το 5%. Δηλαδή, από κοινού, τα κράτη που ψήφισαν Κατά μαζί με τα κράτη που επέλεξαν Αποχή αντιπροσώπευαν λιγότερο από το 10,5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ενώ, τέλος, τα κράτη που ψήφισαν Υπέρ της πρότασης, με άξιες λόγου και αναφοράς τοποθετήσεις Υπέρ του ψηφίσματος αυτές της Ινδίας και της Αυστραλίας, αντιπροσώπευαν περίπου το 86% του παγκόσμιου πληθυσμού (υπήρξε και ένας μικρός αριθμός κρατών που ο πληθυσμός τους αντιστοιχούσε σε ποσοστό γύρω στο 3% των οποίων αντιπρόσωποι δεν παρευρίσκονταν στη Συνέλευση). Δηλαδή, είχαμε ένα αποτέλεσμα 85-90% Υπέρ και 10-15% που επέλεξε Αποχή και Κατά, επί του συνόλου του παγκόσμιου πληθυσμού.
Είχαμε τονίσει τότε, προφητικά, ότι αυτούς τους συσχετισμούς είναι καλό να τους θυμούνται οι άνθρωποι, όταν στο μέλλον ―κυρίως για λόγους εξυπηρέτησης της κομματικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό των κρατών και για λόγους πολεμικής―, θα γίνει απόπειρα αναγωγής του ζητήματος και του περιεχομένου του ψηφίσματος (status της Παλαιστίνης), του αποτελέσματος της ψηφοφορίας και του ποσοστού επί του παγκόσμιου πληθυσμού που αντιστοιχεί στο αποτέλεσμα (10-15% vs 90-85%) σε κάποιο από τα εξής δίπολα: Δημοκρατικοί-Ρεπουμπλικάνοι, Δύση-Ισλάμ, Αριστερά-Δεξιά, Δημοκρατίες-Αυταρχίες κ.λπ.
1.jpg) |
| Στον χάρτη αποτυπώνεται η τοποθέτηση των κρατών στο ψήφισμα ES-10/23 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που αναβάθμιζε τα δικαιώματα της Παλαιστίνης στον Οργανισμό σε Κράτος Παρατηρητή. Υπέρ: πράσινο, Κατά: κεραμιδί, Αποχή: κίτρινο, Απών: θαλασσί. |
Επίσης, τότε, παρατηρήσαμε ότι ανεξάρτητα από τα προηγούμενα δίπολα (Δημοκρατικοί-Ρεπουμπλικανοί, Δύση-Ισλάμ, Αριστερά-Δεξιά, Δημοκρατίες-Αυταρχίες κ.λπ), η κατάσταση κατά την οποία το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 4,25% του παγκόσμιου πληθυσμού, απομονώνεται, αποξενώνεται ή στέκεται απέναντι από το 85-90% του πληθυσμού του πλανήτη, για τα μάτια του Ισραήλ, δεν είναι βιώσιμη σε βάθος χρόνου. Το τίμημα είναι πολύ υψηλό.
Πόσο μάλλον αν σταθμίσουμε ότι στο εσωτερικό του αμερικανικού κράτους και της αμερικανικής κοινωνίας, πρώτον, έχει ξεκινήσει η έντονη πολιτικοποίηση του ζητήματος της στήριξης του Ισραήλ, τόσο από κάτω προς τα πάνω (bottom-up) όσο και από πάνω προς τα κάτω (top-down), ανεξάρτητα από το αν αυτή η πολιτικοποίηση συμβαίνει σε πανεπιστήμια, στο διαδίκτυο και σε δεξαμενές σκέψεις, ή την εκφράζουν πρώην διπλωμάτες, βετεράνοι του στρατού και των υπηρεσιών πληροφοριών και υψηλόβαθμα στελέχη στο εσωτερικό των αμερικανικών θεσμών, και, δεύτερον, η στήριξη και η συμπάθεια προς το Ισραήλ μειώνεται, καθώς οι νεότερες γενιές τείνουν να συμπαθούν λιγότερο τους Ισραηλινούς σε σύγκριση με τις παλαιότερες (I).
Λίγες μέρες μετά από την υιοθέτηση του προαναφερθέντος ψηφίσματος (ES-10/23), στις 28 Μάϊου, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Νορβηγία, θα αναγνωρίσουν το κράτος της Παλαιστίνης. Θα τις ακολουθήσουν η Σλοβενία, η Αρμενία και το Μεξικό.
Συν τοις άλλοις, πέντε μήνες πριν από σήμερα, με αφορμή το ψήφισμα ES-11/7 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για την Ουκρανία, που εγκρίθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2025, επισημάναμε ότι, για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου, φανερώθηκαν τα εξής:
Σταθμίζοντας την ψήφο Υπέρ και Κατά:
Η παγκόσμια Δύση όχι μόνο δεν ήταν πλέον ενωμένη απέναντι στη Ρωσία, σε ό,τι αφορούσε τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά, επιπλέον, ήταν διαιρεμένη σε δύο στρατόπεδα: Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και Ισραήλ, από τη μια μεριά, και Ευρωπαϊκή Ένωση (πλην Ουγγαρίας), Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Αυστραλία κ.λπ, από την άλλη.
Η Αγγλόσφαιρα, επίσης, ήταν διαιρεμένη. Στη μια πλευρά βρίσκονταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και στην άλλη τα κράτη της παλαιάς ή πρώην Βρετανικής Κοινοπολιτείας, με το Ηνωμένο Βασίλειο και τις χώρες με πλειοψηφικά αγγλόφωνο πληθυσμό (Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία).
Δηλαδή, με το συγκεκριμένο ψήφισμα του ΟΗΕ (ES-11/7), φανερώθηκε, ως φωτογραφία της στιγμής, μια de facto διπολική Δύση, ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ισραήλ, από τη μια μεριά, και ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και παλαιά ή πρώην Βρετανική Κοινοπολιτεία, από την άλλη. Είχαμε τονίσει, τότε, ότι εάν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της πρώην Βρετανικής Κοινοπολιτείας υπέκυπταν στην πίεση των Ηνωμένων Πολιτείων θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε μια εκ νέου μονοπολική Δύση, υπό μια μεταφιλελεύθερη Αμερικανοϊσραηλινό-χριστιανοσιωνιστική ηγεμονία στο εσωτερικό της Δύσης.
Όμως τρεις και πλέον μήνες μετά, στις 10 Ιουνίου 2025, είχαμε την απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου, του Καναδά, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, να επιβάλουν κυρώσεις στον υπουργό Εθνικής Άμυνας/Ασφάλειας του Ισραήλ, Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ (Itamar Ben-Gvir), και στον υπουργό οικονομικών, Μπεζαλέλ Σμότριχ (BezalelSmotrich). Η απόφαση αυτή αποτέλεσε την τρίτη συνεχόμενη περίπτωση διαίρεσης της Αγγλόσφαιρας, μέσα σε μόλις λίγους μήνες, και φανέρωσε την εμφατική διαφοροποίηση κρατών του αγγλόφωνου κόσμου (Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Αυστραλία) από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, με αφορμή, στην προκειμένη περίπτωση, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη: Οι άλλες δύο περιπτώσεις ήταν η Ρωσσία και ο πόλεμος στην Ουκρανία: διαφοροποίηση σε ψηφίσματα του ΟΗΕ, και η «Συντηρητική Επανάσταση» ή ο Τραμπισμός: αποτελέσματα εκλογών σε Καναδά και Αυστραλία.
Οι απανωτές αυτές εξελίξεις, και οι διαφοροποιήσεις που τις συνοδεύουν, μας οδήγησαν να θέσουμε το ερώτημα κατά πόσο οι μεταβολές στο εσωτερικό του αγγλόφωνου κόσμου αποτελούν απλές αντισυσπειρώσεις, στο πλαίσιο μιας κλασικής σχέσης κέντρου-περιφέρειας, ή προμηνύματα μελλοντικών εξελίξεων, εκφράζοντας κάτι βαθύτερο για την πορεία τόσο της Αγγλόσφαιρας, ειδικά, όσο και της Δύσης, γενικότερα.
Στον προβληματισμό μας ήρθε να προστεθεί, στις 24 Ιουλίου, η ανακοίνωση του Εμανουέλ Μακρόν (Emmanuel Macron), προέδρου της Γαλλίας, ότι τον Σεπτέμβριο η Γαλλία πρόκειται να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης. Τις αμέσως επόμενες μέρες εμπλουτίσαμε το κείμενο Ηχώ από τα βάθη των αιώνων I: Αθηναίοι, Αμερικανοί, Ισραηλινοί και Σύμμαχοι | Από την Ύβρη στη Νέμεση, με ένα επιπλέον μέρος, το οποίο πέρα από τους αρχαίους Αθηναίους (III) και τους σύγχρονους Αμερικανούς (I) αναφερόταν και στους Ισραηλινούς (ΙΙ), εν είδει προειδοποίησης. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το ψηφιακό μελάνι, και το Ηνωμένο Βασίλειο «πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ» το κράτος του Ισραήλ, καθώς στις 29 Ιουλίου, είχαμε την απειλή ή την προειδοποίηση του Κιρ Στάρμερ (Keir Starmer), ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο, εκτός εάν η ισραηλινή κυβέρνηση «λάβει ουσιαστικά μέτρα για να τερματίσει την αποτρόπαια κατάσταση στη Γάζα, συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός και δεσμευτεί για μια μακροπρόθεσμη, βιώσιμη ειρήνη, αναζωογονώντας την προοπτική μιας λύσης δύο κρατών», με τα προηγούμενα να περιλαμβάνουν «να επιτραπεί στα Ηνωμένα Έθνη να επανεκκινήσουν την παροχή βοήθειας και τη σαφή δήλωση ότι δεν θα υπάρξουν προσαρτήσεις στη Δυτική Όχθη». Τέλος, λίγες ώρες μετά, στις 30 Ιουλίου, ήρθε η δήλωση του Μαρκ Κάρνεϊ (Mark Carney), πρωθυπουργού του Καναδά, ο οποίος ανακοίνωσε ότι ο Καναδάς σκοπεύει να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης στην 80ή Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο του 2025. Ουσιαστικά, μέσα σε ένα χρόνο και κάτι μήνες, από το ψήφισμα ES-10/23 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη, που αναφέραμε στην αρχή, είχαμε την μετακίνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και του Καναδά από την Αποχή (κίτρινο) προς μια θέση Υπέρ (πράσινο) (Δες τον πρώτο χάρτη).
 |
| Στον χάρτη αποτυπώνονται με πράσινο χρώμα τα κράτη που μέχρι τα τέλη Ιουλίου 2025 έχουν αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης. Δηλαδή, δίχως να περιλαμβάνονται η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς. Για μια αναλυτικότερη κατηγοριοποίηση των κρατών που απομένουν, δίχως να έχουν αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης, δες το κείμενο Ηχώ από τα βάθη των αιώνων I: Αθηναίοι, Αμερικανοί, Ισραηλινοί και Σύμμαχοι | Από την Ύβρη στη Νέμεση (II). |
Μια από τις κεντρικές ιδέες και προβληματικές του κειμένου «Ηχώ από τα βάθη των αιώνων I: Αθηναίοι, Αμερικανοί, Ισραηλινοί και Σύμμαχοι | Από την Ύβρη στη Νέμεση» είναι πώς οι σύμμαχοι ενός κράτους μπορούν να είναι αυτοί που θα το οδηγήσουν στην ιστορική του Νέμεση.
Ωστόσο, στο να συναντήσεις τη Νέμεσή σου μπορούν να συμβάλλουν όχι μόνο οι σύμμαχοί σου αλλά ακόμα και η οικογένειά σου ή τα αδέρφια σου. Η πόλωση, η ένταση και η έκταση της πολεμικής μεγάλου μέρους του Αμερικανικού Εβραϊσμού και Ιουδαϊσμού απέναντι στο Ισραήλ, πέρα από τη μείωση του ρόλου της μνήμης του Ολοκαυτώματος ως ενοποιητικής δύναμης (Για το ζήτημα της σχέσης μεταξύ των γενεών, της συνύπαρξής τους στον χώρο και της διαδοχής τους στον χρόνο δες: Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης, Σελ. 257-261), μπορεί να ερμηνευτεί ως εξής: ο μετασχηματισμός της ταυτότητας του Ισραήλ, η σύμφυρσή του με τον Αμερικανικό Ευαγγελικό-Χριστιανικό Σιωνισμό και τις Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ, έχει συμβάλλει στη διασάλευση αν όχι στην πολυδιάσπαση και στην αποσύνθεση του θεμελίου της αμερικανικής εβραϊκής και ιουδαϊκής ταυτότητας, όπως αυτή διαμορφώθηκε στα μέσα του 20ου αιώνα, καθώς οι τρεις συστατικοί της πυλώνες: ο Αμερικανισμός, ο Σιωνισμός και ο Φιλελευθερισμός, αν δεν καταρρέουν, λόγω των εσωτερικών και των μεταξύ τους αντιφάσεων και εντάσεων, σχεδόν, στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Με διαφορετικά λόγια, η αλλαγή στην ταυτότητα του ισραηλινού κράτους απειλεί την ταυτότητα ανθρώπων εβραϊκής γλώσσας και καταγωγής και ιουδαϊκού θρησκεύματος του αμερικανικού κράτους. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα επειδή αυτή η μεταβολή στο κράτος του Ισραήλ συνοδεύεται από παρεμφερή μεταβολή στο κράτος των ΗΠΑ (Για το θέμα δες τα μέρη I και II στο κείμενο Προς μια αντι-ΝΑΤΟϊκή/ευρωπαϊκή, αντι-Ισραηλινή και αντιφιλελεύθερη Αμερική;, και την Έκτη Παρατήρηση στο κείμενο Πολιτισμικά I: Μια θέση του Carroll Quigley και ορισμένες παρατηρήσεις). Διαίρεση, λοιπόν, επικρατεί και στον παγκόσμιο Εβραϊσμό και Ιουδαϊσμό.
Επιστρέφοντας στο κυρίως θέμα, προκειμένου να ολοκληρώσουμε, η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από την Ιρλανδία, την Ισπανία και τη Νορβηγία και οι ανακοινώσεις για σκοπούμενη μελλοντική αναγνώριση από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά, επιβεβαίωσαν όχι απλώς τη διαίρεση της Αγγλόσφαιρας, ειδικά, αλλά και τη διαίρεση της Δύσης, γενικότερα, η οποία, διαίρεση, πλέον, με αφορμή το ζήτημα της αναγνώρισης του κράτους της Παλαιστίνης, και τη στάση που τηρούν δυτικά κράτη απέναντι στο ισραηλινό κράτος, δηλαδή το ζήτημα της διεθνούς κοινωνικοποίησης/απομόνωσης του Ισραήλ (II), παγιώνεται και φαίνεται ολοένα και πιο καθαρά.
Δημήτρης Β. Πεπόνης
.~`~.
Το βιβλίο μου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Τόπος με τίτλο:
Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης
Από την Ουκρανία και την Πανδημία στη Νέα Πλανητική Τάξη
Δημήτρης Β. Πεπόνης
Μπορείτε να προμηθευτείτε και να παραγγείλετε Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης (Τόπος) σε όλα τα βιβλιοπωλεία πανελλαδικά. Ενδεικτικοί σύνδεσμοι με το βιβλίο: Πολιτεία, Ιανός, Πρωτοπορία, Public κ.λπ.
~
Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.
7533 ε.Κ. (A.M.) | 4722 黄帝历 | 2 | 8 | 2025 μ.Χ. | 1447 سنة هجرية (A.H.) | 6 μ.Κ. (VI A.Q.)
