14 | 5 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021
Μουσική Συνοδεία
Την περίοδο της | π.Κ - BQ | Κοσμοϊδιογλωσσίας συνεχώς, με διάφορες αφορμές, τόνιζα πόσο διαφορετικός ήταν ο κόσμος μας από τον κόσμο της δεκαετίας του 1990 και του 2000. Παρατηρούσα την αδυναμία μας να συλλάβουμε την ένταση και τη ταχύτητα που αλλάζουν τα πράγματα και ο κόσμος γύρω μας.
Στις 7 Ιουλίου 2017, με αφορμή το Γιβραλτάρ, έγραφα:
Ο σημερινός κόσμος είναι ένας κόσμος εντελώς διαφορετικός από τα μέσα των δεκαετιών 1990 και 2000... εάν το 2012 παρουσιάζαμε μια είδηση για ένταση στις σχέσεις Βρετανίας - Ισπανίας και ισχυριζόμασταν πως αποτελεί είδηση από το 2017, «ουδείς» θα πίστευε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόλις 5 χρόνια αργότερα.
Παρόμοια, εάν το 2016 παρουσιάζαμε μια είδηση για ένταση στις σχέσεις Βρετανίας - Γαλλίας, με αφορμή το νησί Jersey, όπως συνέβη πρόσφατα, «ουδείς» θα πίστευε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόλις 5 χρόνια αργότερα.
Ωστόσο την ίδια χρονιά, στις 26 Ιουλίου 2016, διέβλεπα πως:
Το 2017-18 οι άνθρωποι θα δυσκολεύονται να θυμηθούν πως ήταν τα πράγματα πριν το 2008-2009. Οι άνθρωποι συνηθίζουν... Σταδιακά και ξεκινώντας από το υπόλοιπο του 2016 εισερχόμαστε σε μια νέα φάση της περιόδου 2012-2026... Ο κόσμος μας το 2026 θα είναι ένας κόσμος εντελώς διαφορετικός.
Οι ρυθμοί της καθημερινότητας, η συνεχής ενασχόληση με την επικαιρότητα και την ειδησεογραφία της στιγμής, το γεγονός ότι είμαστε εντός του ποταμού της ιστορίας ―για να παραφράσω τον Ηράκλειτο― και ζούμε μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, μας οδηγούν σε τύφλωση και αδυναμία παρατήρησης ―πόσο μάλλον κατανόησης― των μεταβολών που λαμβάνουν χώρα σε πλανητική κλίμακα (μάλιστα τα δύο προηγούμενα παραδείγματα είναι από τον οικείο μας ευρωτλαντικό χώρο, ο οποίος συνεχώς φανερώνει σημάδια πολυδιάσπασης, όχι από την ευρύτερη παγκόσμια κλίμακα). Δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε, πόσο μάλλον να συλλάβουμε, το μέγεθος και την έκταση των αλλαγών. Είναι άραγε λόγοι ψυχολογικοί; Είναι η ενασχόλησή μας με τον στενό κόσμο της άμεσης ατομικής μας εμπειρίας; Είναι η αποδυνάμωση της μνήμης μας, δηλαδή της ηθικής μας, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο; Είναι η αδυναμία μας να δούμε τη μεγάλη εικόνα; Όπως και να 'χει, είμαστε προσκολλημένοι σε όσα θεωρούσαμε δεδομένα μόλις 10 χρόνια νωρίτερα. Ακόμη και οι λέξεις, οι ορολογίες και οι ιδέες που χρησιμοποιούμε, σε αρκετές περιπτώσεις δε συμβαδίζουν πλέον με τα πράγματα ― όμως όταν ο κόσμος αλλάζει και οι ιδέες δεν αλλάζουν, δεν είναι καλό σημάδι. Είμαστε καθηλωμένοι στις βεβαιότητες ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια.
.~`~.
Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.
14 | 5 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021
