22 | 2 | 3 μ.Κ ~ Year ΙΙΙ AQ | 2022
Μουσική Συνοδεία
Πριν από λίγες ημέρες παρακολούθησα μια διαδικτυακή ομήγυρη που διοργανώθηκε από το Atlantic Council. Ένα από τα ερωτήματα που τέθηκαν προς διάλογο στο εικονικό τραπέζι ήταν το εξής: «τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει οι Η.Π.Α διαφορετικά προκειμένου να αποφευχθούν όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία;».
Οι απαντήσεις ήταν τριών ειδών: είτε από τυπικές μέχρι ανούσιες, είτε πολεμικές που αν αφαιρέσεις το πολεμικό στοιχείο από πίσω δεν υπάρχει κάποιο ουσιαστικό επιχείρημα, είτε μη απαντήσεις (π.χ καλά έκανε η κυβέρνηση Μπάιντεν και κράτησε τις κυρώσεις ως μοχλό άσκησης πίεσης για αργότερα). Η συζήτηση και οι καλεσμένοι ήταν μάλλον χαμηλής ποιότητας και στάθμης καθώς δεν προσέφεραν κάτι ουσιώδες, όχι μόνο λόγω π.χ ενός τρόπου σκέψης που τους χαρακτήριζε αλλά και διότι ακόμα και εάν είχαν κάτι ουσιαστικό να προσφέρουν, δεν θα μπορούσαν να το εκφράσουν εύκολα σε ένα πεδίο διαλόγου του Atlantic Council.
Γι' αυτό λοιπόν θα δώσουμε από την Κοσμοϊδιογλωσσία μια απάντηση (υπάρχουν πολλές) στο ερώτημα που τέθηκε στο πάνελ του Atlantic Council. Μια απάντηση, μάλιστα, η οποία ούτε πίσω στην εποχή του ψυχρού πολέμου και τους παγκόσμιους πολέμους θα πηγαίνει, ούτε στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς (σημείο που ασφαλώς δημιουργεί κλίμα ενόχλησης σε μια διατλαντική ομήγυρη, και γι' αυτό αγνοείται επιδεικτικά ακόμη και όταν αναφέρεται από λίγους γνωστούς και θαρραλέους στο εσωτερικό των Η.Π.Α). Ποια είναι λοιπόν η απάντηση στο ερώτημα τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες διαφορετικά προκειμένου να είχε αποφευχθεί η σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία:
Να είχαν νικήσει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Μια μικρή λεπτομέρεια που δεν τη σκέφτηκε ή δεν την είπε κανείς.
Το πνεύμα της εποχής μας απαιτεί συνεχώς μια νέα είδηση για να καταναλώσει το φιλοθεάμον κοινό, όμως τα σημαντικά και ουσιαστικά ζητήματα δεν μεταβάλλονται τόσο εύκολα όσο επιθυμεί η ειδησεογραφία. Γι' αυτό θα επαναλάβω εμβαθύνοντας μια επισήμανση που είχα κάνει πριν από πέντε και πλέον χρόνια, συγκεκριμένα το 2016, κατά την παλαιά και πιο πρόσφατα κατά τη νέα περίοδο της Κοσμοϊδιογλωσσίας.
Πριν από περίπου μια δεκαετία, το 2013, ο Barack Obama είχε δηλώσει την πεποίθησή του ότι η ισχύς απορρέει από το δίκαιο και όχι το δίκαιο από την ισχύ, χαράσσοντας τις περίφημες κόκκινες γραμμές για τη Συρία. Όμως αυτές οι κόκκινες γραμμές των Η.Π.Α ξεθώριασαν στη Συρία και λίγους μήνες μετά είχαμε τα γεγονότα της Κριμαίας.
Τόσο στη Συρία όσο και στο Αφγανιστάν, παρόλο που αποτελούν διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις, το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δεν μπόρεσε ούτε να προασπίσει το δίκαιο ούτε να επιβεβαιώσει την ισχύς του.
Το ίδιο επαναλαμβάνεται τώρα. Στην Ουκρανία οι Η.Π.Α ομολογούν ξανά με τις πράξεις τους πως ούτε να προασπίσουν το δίκαιο (και να επιβάλλουν τον νόμο) ούτε να επιβεβαιώσουν τη δύναμή τους μπορούν. Αντίθετα, επιβεβαιώνουν την αδυναμία τους και την καθοδική πορεία της επιρροής και της αποφασιστικότητάς τους.
Η εισβολή στο Καπιτώλιο και η πτώση της Καμπούλ ήταν τα τελευταία πλήγματα στην εικόνα του διεθνούς κύρους, της παγκόσμιας ισχύος και της αξιοπιστίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Τώρα προστίθεται και η εγκατάλειψη της Ουκρανίας. Μετά από το Αφγανιστάν, η απώλεια ενός ακόμη περιφερειακού συμμαχικού κράτους θα αποτελέσει εξαιρετικά δυσάρεστη εξέλιξη για την κυβέρνηση Μπάιντεν στο εσωτερικό, αλλά κυρίως για το γόητρο των Ηνωμένων Πολιτειών σε διατλαντικό (ΝΑΤΟϊκό), διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο.
Τις εξελίξεις αυτές παρακολουθούν με μεγάλη προσοχή όχι απλώς κράτη που έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα με τις Η.Π.Α αλλά κυρίως κράτη όπως η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιαπωνία, η Ινδία κ.λπ. Η τελευταία, παρεμπιπτόντως, φαίνεται να βρίσκεται πιο κοντά στη Ρωσσία στο ζήτημα της Ουκρανίας απ' ό,τι η Κίνα. Στην έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε η Ινδία δεν καταδίκασε τη Ρωσσία. Η Ιρλανδία, για να αναφέρω ορισμένα ακόμα κράτη ενδεικτικά, τάχθηκε στο πλευρό της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Η Βραζιλία επίσης δεν καταδίκασε τη Ρωσσία, απέφυγε να αναφερθεί ονομαστικά και τόνισε την ανάγκη να σταθμιστούν οι ανησυχίες όλων των πλευρών. Το Μεξικό ήταν επικριτικό επισημαίνοντας τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Το όνομα της Κένυας από αύριο θα ακουστεί λίγο περισσότερο, καθώς η ομιλία του εκπροσώπου του συγκεκριμένου κράτους ήδη προωθείται στα κοινωνικά δίκτυα. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επίσης, δεν καταδίκασαν τη Ρωσσία. Η Κίνα, με μια συντομότατη παρέμβαση χαρακτήρισε την κατάσταση περίπλοκη δίχως να αναφέρεται υπέρ ή κατά οποιουδήποτε, ευρισκόμενη εμφανώς σε δύσκολη θέση καθώς δεν αποτελεί το κράτος που γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί από αμερικανικά κέντρα. Ο λόγος, το ύφος και το λεξιλόγιο του εκπροσώπου της Ινδίας ήταν πιο κοντά στη Ρωσσία απ' ό,τι ήταν της Κίνας. Όποιος νομίζει ότι η Ινδία θα μετατραπεί σε ένα μεγεθυμένο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω της ανόδου της Κίνας κάνει τεράστιο σφάλμα.
Το ζήτημα είναι ότι οι καταδίκες, οι κενές περιεχομένου απειλές και οι κυρώσεις φανερώνουν αδυναμία από κάποιο σημείο και ύστερα, εφόσον δεν έχουν αποτέλεσμα και αδυνατούν να επηρεάσουν τη βούληση των κρατών εις βάρος των οποίων επιβάλλονται, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί στο πρόσφατο παρελθόν. Μήπως οι κυρώσεις εμπόδισαν την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσσετίας από τη Γεωργία το 2008 (και την εξάρτησή τους από τη Ρωσσία) ή στην περίπτωση της Ουκρανίας το 2014 την προσάρτηση της Κριμαίας; Όχι. Στην πραγματικότητα, οι οικονομικές κυρώσεις δεν είναι παρά το προκάλυμμα της αδυναμίας αντίδρασης και επηρεασμού της βούλησης του αντιπάλου, αποτελώντας το προπέτασμα καπνού πίσω από το οποίο κρύβεται η αδυναμία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και να προασπίσουν το δίκαιο και να επιβεβαιώσουν τη δύναμή τους.
.~`~.
Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.
22 | 2 | 3 μ.Κ ~ Year ΙΙΙ AQ | 2022
