14 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021
Μουσική Συνοδεία
Οι (Fb) Summæ αποτελούνται από σύντομες παρεμβάσεις που γράφονται είτε με αφορμή την επικαιρότητα είτε υπό την πίεση του χρόνου, και δημοσιεύονται μόνο στη σελίδα της Κοσμοϊδιογλωσσίας στο facebook. Ο στόχος της επαναδημοσίευσής τους σε αυτή καθεαυτή την Κοσμοϊδιογλωσσία, δηλαδή εδώ, είναι διττός: Από τη μια μεριά να υπάρχει η δυνατότητα ανάγνωσης για όσους δεν διαθέτουν λογαριασμό σε κοινωνικά δίκτυα και, από την άλλη, η τόνωση της μνήμης όσων διαθέτουν (πόσοι και πόσες άραγε θυμούνται μια δημοσίευση, ή ανατρέχουν σε αυτήν, μέσα στον χαοτικό ορυμαγδό των social media;). Εδώ μπορείτε να βρείτε συγκεντρωμένες όλες τις (Fb) Summæ.
~
I
Όλα τα κράτη αποσκοπούν στην προώθηση και εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, όμως μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη [*], μασκαρεύουν καλύπτοντας τα συμφέροντα αυτά κάτω από έναν μανδύα ιερής κοσμικής θρησκευτικότητας που φέρει ΚΑΙ μια οικουμενική αξίωση καθολικής ισχύος ΚΑΙ εκφράζεται μέσω μιας γλώσσας ηθικής προόδου.
[*] Στο παρόν. Κατά το πρόσφατο παρελθόν με παρόμοιο τρόπο λειτουργούσε και η Σοβιετική Ένωση.
~
II
Η ήττα των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας αποτελεί ―μεταξύ παρά πολλών άλλων πραγμάτων, καθώς τα ιστορικά και πολιτικά νοήματα είναι πολλαπλά― και ήττα μιας εξωτερικής πολιτικής που διαμορφώθηκε από τις συνέργειες που αναπτύχθηκαν ανάμεσα στον φιλελεύθερο διεθνισμό και τον νεοσυντηρητισμό, μέσω της στρατηγικής καταπολέμησης της τρομοκρατίας από τη μια μεριά και της προώθησης-εξαγωγής της δημοκρατίας από την άλλη. Μιλώντας με ιστορικούς όρους, αποτελεί μια ήττα του Ουιλσονιανού ιδεαλισμού (Wilsonian idealism) ―που έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1920―, ο οποίος μέσω της έμφασης που δόθηκε μεταψυχροπολεμικά στην στρατιωτική ισχύ, ήρθε να δέσει με τον ανανεωμένο και ακραία αναθεωρητικό νεοσυντηρητισμό, που έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1960.
Τέλος, η ήττα των Η.Π.Α αποτελεί μια ήττα του παρεμβατισμού, δηλαδή του δικαιώματος παρέμβασης ―μέσω εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης― στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους προκειμένου να προστατευθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα· ένα δόγμα που αποτελεί την τελευταία μεγάλη μεταμόρφωση και επανεμφάνιση της «εκπολιτιστικής αποστολής» (Mission Civilisatrice) ή του «χρέους των ανώτερων φυλών να εκπολιτίσουν τις κατώτερες» του Jules Ferry και του ηθικού «βάρους του λευκού ανθρώπου» του Rudyard Kipling (πρόσφατα είδαμε μια ακόμα μεταμόρφωση του συγκεκριμένου δόγματος με το «χρέος της λευκής μικρο/μεσοαστής να απελευθερώσει την Αφγανή») κ.λπ.
~
ΙII
Επειδή παρατηρώ το τελευταίο χρονικό διάστημα αρκετούς φίλους και φίλες να προβληματίζονται σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Απολύτως τηλεγραφικά επισημαίνω τα εξής:
Τα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν Ανθρώπινα Δικαιώματα, με κεφαλαία γράμματα, λόγω της αμερικανικής επιρροής και ισχύος, ειδικότερα από τη στιγμή που οι Η.Π.Α άρχισαν να αναλαμβάνουν ενεργά έναν αγώνα υπέρ τους.
Το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έφτασε στην κορύφωση του κατά την τριακονταετία, χονδρικά, από το 1980 μέχρι περίπου και το 2010. Δηλαδή κατά τις δεκαετίες στις οποίες σταδιακά αποδυναμωνόταν το ψυχροπολεμικό διπολικό σύστημα (υπό τις Η.Π.Α και την Ε.Σ.Σ.Δ) και ενισχυόταν συνεχώς η μονοπολική ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μέχρι που κατέστη μονοπολική κυριαρχία κατά την πρώτη μεταψυχροπολεμική περίοδο.
Από εκεί και ύστερα, και ιδιαίτερα από την τριετία 2008-2011 και μετά, είτε δούμε τη σταδιακή αποτυχία ή την μη επιτυχία του δόγματος της ευθύνης προστασίας (Responsibility to Protect), είτε τις αποτυχίες σε Συρία και Ιράκ, είτε τις επιθέσεις σε γιατρούς και εθελοντές σε διάφορες περιοχές του πλανήτη ή τις εξαφανίσεις προσώπων ύποπτων για συμμετοχή στην Αλ Κάιντα (από Αμερικανούς αξιωματούχους) είτε, τέλος, την ήττα στο Αφγανιστάν πιο πρόσφατα, σε όλες τις περιπτώσεις, βλέπουμε ότι η προοπτική ενός ενιαίου κόσμου υπό ένα οικουμενικό κοσμικό δίκαιο, που συνδυάζει τον φιλελεύθερο οικουμενισμό με μια μονοθεϊστική μορφή κοσμικής θρησκευτικότητας, που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, παντού υποχωρεί.
~
IV
Μέσα από το κενό ισχύος που δημιουργείται από την υποχώρηση της προοπτικής ενός ενιαίου κόσμου υπό ένα οικουμενικό κοσμικό δίκαιο (αυτό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), από τη μια μεριά, και την παράλληλη υποχώρηση οικουμενικών φιλελεύθερων ιδεωδών και αξιών (που συνοδεύουν τους θεσμούς της παγκόσμιας διακυβέρνησης), από την άλλη, μέσα από αυτές τις ρηγματώσεις, αναδύονται φαινόμενα όπως η επαναβεβαίωση της κυριαρχίας και η επανάκαμψη της θρησκείας.
Η κατάσταση βέβαια είναι πιο σύνθετη καθώς οι προηγούμενες «δυαδικότητες» συνοδεύονται από ποικίλα φαινόμενα όπως έντονες τάσεις περιφερειοποίησης, επανάκαμψης σφαιρών επιρροής, διεύρυνσης του χάσματος ανάμεσα σε ισχυρά και κυρίαρχα κράτη (που αποτελούν δυνητικούς νεο-αυτοκρατορικούς πόλους) και μη κυρίαρχα ανίσχυρα κράτη (ο αριθμός των οποίων συνεχώς αυξάνεται), αύξησης της ταχύτητας, της πολυπλοκότητας και της αταξίας καθώς και φαινομένων πολυδιάσπασης σε πλανητικό επίπεδο κ.λπ.
~
V
Ακριβαίνει το ρεύμα... ψηφιοποιείται το χρήμα ― αυτά τα δύο θα αναπτύξουν συνέργειες μεταξύ τους (έχω γράψει παλαιότερα γι' αυτό αλλά είναι ακόμη νωρίς για να επανέλθω), όπως συνέργεια έχει αναπτυχθεί μεταξύ της ψηφιοποίησης και της μοριακής βιολογίας με τα ψηφιακά πιστοποιητικά.
~`~
Το Πάνθεον της Ρώμης ― Το πρώτο Τζαμί (Mosque) κατά τον Oswald Spengler
.~`~.
Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.
14 | 9 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021
