25 | 8 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021
Μουσική Συνοδεία
Στο μέρος I ο Joe Biden, μέσα από τα λεγόμενά του, φανερώνει μια νοοτροπία και στάση (μια mentalite και ένα mindset) που διαπερνά τον τρόπο που προσεγγίζουν τα πράγματα και τον κόσμο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, δηλαδή οι διαμορφωτές πολιτικής και τα κέντρα λήψης αποφάσεων του συγκεκριμένου κράτους (λίγο υλισμός, λίγο εμπειρισμός, λίγο τεχνοκεντρισμός με κοινή συνισταμένη τον φιλελευθερισμό). Στο μέρος II τα λόγια του Võ Nguyên Giáp αντηχούν από τον τάφο του, δίνοντας μια πιθανή απάντηση (σε άμεση συσχέτιση με την προηγούμενη νοοτροπία και στάση), στο ερώτημα γιατί οι Αμερικανοί ηττήθηκαν και στο Αφγανιστάν.
Με αυτά τα δύο μέρη ολοκληρώνεται το κείμενο για έναν Ευρωπαίο και Αμερικανό. Ωστόσο, επειδή έναν Μουσουλμάνο πιθανόν να μην τον εξέφραζαν τα λόγια του... Võ Nguyên Giáp (χαμογελώ), έχω προσθέσει και ένα επιπλέον τρίτο μέρος. Στο μέρος III παραθέτω τα λόγια ενός Ουλεμά (φανταστικού χαρακτήρα) από μια συγκεκριμένη κινηματογραφική παραγωγή ― την ταινία Syriana, μια από τις καλύτερα μελετημένες και ποιοτικότερες αμερικάνικες κινηματογραφικές παραγωγές που κυκλοφορήσαν την περίοδο του λεγόμενου Παγκόσμιου Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας, και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονιά (2005). Το Syriana έχει αρκετή ιστορία και λεπτομέρειες πίσω του, που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο τρόπος που περιγράφω και χαρακτηρίζω την ταινία δεν προέρχεται τόσο από μια κινηματογραφόφιλη πλευρά όσο από ιστορική και πολιτική (με απλά λόγια δεν θα την τοποθετούσα σε μια λίστα με τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας ―2000s― αλλά θα την πρότεινα ως must see για λόγους μη κινηματογραφικούς).
Οπότε έχετε τρεις διαφορετικές ματιές και νοοτροπίες στη διάθεσή σας. Του Joe Biden, του Võ Nguyên Giáp ―οι δύο βασικές― και του Ulama.
Τέλος, υπάρχει και ένα τέταρτο μέρος στο οποίο εκφράζω κάποιες σύντομες σκέψεις σε συνάφεια με τα τρία προηγούμενα μέρη (εδώ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα κείμενα για τις Η.Π.Α).
I
THE PRESIDENT: Together, with our NATO Allies and partners, we have trained and equipped — nearly 300,000 current serving members of the military — of the Afghan National Security Force, and many beyond that who are no longer serving. Add to that, hundreds of thousands more Afghan National Defense and Security Forces trained over the last two decades.
We provided our Afghan partners with all the tools — let me emphasize: all the tools, training, and equipment of any modern military. We provided advanced weaponry. And we’re going to continue to provide funding and equipment. And we’ll ensure they have the capacity to maintain their air force...
Q Mr. President — Is a Taliban takeover of Afghanistan now inevitable?
THE PRESIDENT: No, it is not.
Q Why?
THE PRESIDENT: Because the Afghan troops have 300,000 well-equipped — as well-equipped as any army in the world — and an air force against something like 75,000 Taliban. It is not inevitable.
II
Despite its military power, America misgauged the limits of its power. In war there are two factors — human beings and weapons. Ultimately, though, human beings are the decisive factor. Human beings! Human beings!
Võ Nguyên Giáp
III
They will try to disguise the difference, to make Muslims who speak about religion appear to be fanatics or backward people.
They will tell us the dispute is over economic resources or military domination and if we believe that we play right into their hands, with only ourselves to blame.
It is not possible to bridge the divide between human nature and modern life through free trade.
Impossible.
The divine and the worldly are but a single concept.
The Koran.
No separation of religion and state.
The Koran.
Instead of Kings legislating and slaves obeying.
The Koran.
The pain of modern life cannot be cured by deregulation, privatization, economic reform or lower taxes.
The pain of living in the modern world will never be solved by a liberal society.
Liberal societies have failed.
Christian theology has failed.
The West has failed.
IV
Ο Joe Biden μίλησε για εξοπλισμούς, χρηματοδότηση, εργαλεία (έδωσε έμφαση, μάλιστα, επαναλαμβάνοντας δύο φορές τη λέξη εργαλεία), για ποσότητες και αριθμούς, για μοντέρνο στρατό, προηγμένα όπλα. Ο Võ Nguyên Giáp, αφού επισήμανε πως οι Η.Π.Α δεν εκτίμησαν σωστά και παρερμηνεύσαν τα όρια της ισχύος τους, ουσιαστικά είπε: φίλε ωραία είναι όλα αυτά που λες, όμως ξεχνάς το άλλο μέρος της εξίσωσης. Στον πόλεμο υπάρχουν δύο παράγοντες — τα όπλα και οι άνθρωποι. Και στο τέλος-τέλος, ο άνθρωπος και όχι τα όπλα είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Ο άνθρωπος! Ο άνθρωπος!
Δε σχολιάζω τα λόγια του Ουλεμά γιατί είναι φανταστικός χαρακτήρας και γιατί οι προηγούμενοι δύο μιλάνε για τον πόλεμο υπό στενή έννοια (ενώ ο Ulama εν ευρεία. Άλλωστε το δηλώνει ρητά: Θα μας πουν ότι η διαμάχη είναι για οικονομικούς πόρους ή για στρατιωτική κυριαρχία, και αν πιστέψουμε κάτι τέτοιο, τότε άθελα μας παίζουμε το παιχνίδι τους, και θα φταίμε εμείς. Για τον Ulama το υλικό είναι προπέτασμα για το ηθικό, και όχι αντίστροφα: στο κέντρο βρίσκεται ο πόνος που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος, πόνος που δημιουργείται από το χάσμα μεταξύ ανθρώπινης φύσης και μοντέρνας ζωής).
Δε χρειάζεται ούτε υψηλή φιλοσοφία ούτε σοβαρή ανάλυση για να αντιληφθεί κάποιος πως όταν έχεις στη διάθεσή σου τεχνολογικά μέσα και στρατιωτική ισχύ που μπορεί, αυτοστιγμής, να εξαφανίσει ολόκληρες πόλεις και, εντός λίγων ωρών, να γονατίσει μικρά και μεσαία κράτη, τότε το πρόβλημα που έχεις βρίσκεται στο άλλο μισό της εξίσωσης: δηλαδή στον άνθρωπο. Και άνθρωπος, μιλώντας επιφανειακά και πρόχειρα, μεταξύ άλλων, σημαίνει βούληση, ήθος, αρετή, διάνοια. Ο Ulama, αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο, μάλλον θα ισχυριζόταν πως το πρόβλημά είναι ηθικό και πως η δικαιοσύνη μίλησε. Ο Võ Nguyên Giáp, αν ζούσε σήμερα, ίσως εξέφραζε την άποψη πως δεν υπάρχει η απαραίτητη βούληση, καθώς και η διάθεση να πληρωθεί ο φόρος αίματος που απαιτείται, δηλαδή να γίνει θυσία. Θα μπορούσε ακόμα να ειπωθεί πως οι άνθρωποι αυτοί ―δηλαδή οι διαμορφωτές πολιτικής και τα κέντρα λήψης αποφάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής―, το πρόβλημα το έχουν στο μυαλό τους: είτε λόγω νοοτροπίας, είτε λόγω στρατηγικής ανεπάρκειας, είτε λόγω υπερεκτίμησης των δυνατοτήτων τους και μη κατανόησης των ορίων της ισχύος τους, είτε λόγω αδυναμίας ορισμού του εχθρού και κυρίως των σκοπών που θέλουν να επιτύχουν (αοριστολογούν και συνθηματολογούν προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι γουστάρουν και να δικαιολογούν τα πάντα κατά περίπτωση), είτε επειδή, στο τέλος-τέλος, πιστεύουν τα ακριβώς αντίθετα απ' ό,τι πιστεύει ο Võ Nguyên Giáp: πως τα όπλα, δηλαδή η τεχνολογία, είναι ο καθοριστικός παράγοντας και όχι ο άνθρωπος.
Όπως και να 'χει. Οι Ταλιμπάν επέδειξαν ορισμένα χαρακτηριστικά και ορισμένες ποιότητες (θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για virtue αν η έννοια δεν ήταν τόσο ταυτισμένη, πρώτον, με την ευρωπαϊκή παράδοση και, δεύτερον, με το καλό) σε επίπεδο θέλησης, παιχνιδιού με το χρόνο, θυσίας, πνευματικής και ηθικής δύναμης ―δηλαδή πίστης―, αποφασιστικότητας, φρόνησης, αντοχής και υπομονής, έχοντας απέναντι τους την υλική, μηχανική και τεχνολογική ανωτερότητα. Και νίκησαν.
Η ιστορία έγραψε, και πιθανότατα μελλοντικά η 15η Αυγούστου 2021 να μην αποτελεί μια απλή ημερομηνία, αλλά ένα ιστορικό σημείο καμπής.
.~`~.
Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.
25 | 8 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021
