20 | 2 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021
Μουσική Συνοδεία
Στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών η θυσία έχει επιτελέσει πολλαπλές λειτουργίες και έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις.
Η θυσιαστική τελετουργία έχει γίνει αντιληπτή ως μορφή λογοδοσίας προς τους θεούς και τους προγόνους, δηλαδή προς το δίκαιο και τους νεκρούς· έχει λειτουργήσει ως τρόπος θεμελίωσης μύθων για το παρελθόν και οικοδόμησης μνήμης με στόχευση το μέλλον, και ως συμβολισμός απόλυτης επικράτησης και νίκης στο παρόν, όταν αυτός που προσφέρεται ως θυσία είναι ο ηττημένος εχθρός.
Θυσία έχει απαιτηθεί για να αποζημιωθεί ένα ηθικό ή υλικό χρέος, για να υπάρξει κάποιο ηθικό δίδαγμα ή προκειμένου να ξορκιστεί το κακό.
Χρήση της θυσίας γίνεται και σε προσπάθειες εξιλέωσης.
«Αλίμονο στα έθνη και στις κοινωνίες που θα εγκαταλείψουν τις θυσίες, γιατί το χρέος της ενοχής και η τιμωρία του ενός θα έπεφτε πάνω σε όλους» θα μας έλεγε, με βροντερή φωνή, ένας ανθρώπινος ή μυθικός ήρωας, βγαλμένος από διαφορετική εποχή, ο οποίος θα μας απειλούσε ξεστομίζοντας μια κατάρα.
Η θυσιαστική τελετουργία έχει ιστορικά λειτουργήσει, επίσης, ως μορφή ικεσίας. Όπως για κάθε σωματικό έτσι και για κάθε ψυχικό βασανιστήριο υπάρχει μια ικεσία, είτε προς εξευμενισμό ανώτερων συμβολικών δυνάμεων δικαίου είτε προς τέρψη κατώτερων βιολογικών ενστίκτων και ορμών ― στοχεύοντας, δηλαδή, σε έναν δόλιο και ύπουλο εξευμενισμό.
Η θυσία, ως πράξη, δεν είναι πάντοτε αθώα ούτε απευθύνεται μονάχα στην δικαίωση των αθώων ή των νεκρών. Τα κίνητρά της μπορεί να είναι περισσότερο σκοτεινά. Όπως η προσπάθεια αθώωσης και επανανομιμοποίησης ενόχων.
Ένοχες πολιτικές ομάδες, στις μέρες μας, συγκαλύπτουν τις ευθύνες και τις ένοχές τους προσφέροντας τηλεοπτικά σφάγια και εικονικές κεφαλές επί πίνακι.
Προσφέροντας λεία, φυσική ή εικονική (αιμό)βορά, είτε σε υπερκόσμιες δυνάμεις είτε σε κοσμικά θηρία ενός μηντιακού εικονικού και διαδικτυακού Κολοσσαίου, επιδιώκουν την αυτό-αθώωση και επανανομιμοποίηση τους, με την παράλληλη ικανοποίηση των κατώτερων ενστίκτων οπαδών, φίλων και εχθρών τους ― εάν κάποτε οι άνθρωποι πίστευαν πως αισθάνονταν απόλαυση οι θεοί, και πως διασκέδαζαν με το θέαμα της σκληρότητας και της χλεύης, τώρα πλέον αυτό συμβαίνει αποκλειστικά μεταξύ των ίδιων των ανθρώπων.
Μέσω της προσωποποίησης και του εξανδραποδισμού επιδιώκουν είτε την παραπλάνηση είτε τη συγκάλυψη των ενοχών και των ευθυνών τους.
Η θυσιαστική τελετουργία, πέρα από μέθοδο αυτό-αθώωσης και επανανομιμοποίησης ένοχων ομάδων, και τρόπο απόκρυψης και μετακύλισης των ευθυνών τους, λειτουργεί και ως διαδικασία ξεπλύματος και διατήρησης των εσωτερικών διεφθαρμένων ιεραρχιών και των ανήθικων σχέσεών τους ― μέσω ενός νόμου σιωπής, μιας Ομερτά, που χαρακτηρίζει εξωπολιτικές γιάφκες και παραπολιτικές μαφίες του υποκόσμου, οι οποίες λειτουργούν εκτός πολιτικής σφαίρας και βρίσκονται πέρα και έξω από διαδικασίες δικαίου και κάθαρσης.
Δημήτρης Β. Πεπόνης
~
.~`~.
Αν θεωρείτε πως ο χρόνος που αφιερώνεται και οι ιδέες που εκφράζονται έχουν αξία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το κουμπί Donate, προκειμένου να συμβάλλετε στην απρόσκοπτη συνέχιση του εγχειρήματος της Κοσμοϊδιογλωσσίας. Ευχαριστώ.
20 | 2 | 2 μ.Κ (Year ΙΙ AQ) | 2021
